Epiloog

Na thuiskomst

Een dag na thuiskomst won Duitsland het WK 2014 door Argentinië in de finale met 1-0 te verslaan.
De laatste wondjes mij toegebracht door de muggen en knoeten uit Telemarken verdwijnen snel. De berg vuil wasgoed was al snel gewassen en opgeruimd. Wat overblijft is de gedachte aan fantastisch mooie landen, met frisse luchten, prachtige natuur, en aardige mensen. De herinnering blijft aan de fraaie zonsondergang over de Oostzee, het schitterende Vänern meer en omgeving, het ruige Telemark, met het zwaarwater museum in Rjukan, de totaal onherbergzame Hardangervidda, met aan de buitenranden de diverse watervallen, waarvan ik de Låtefossen de mooiste vind. Ik zal de tong van de trol, en de fietstocht van Finse naar Flåm nooit vergeten. Als laatste zal mijn rug het wildwater niet gauw vergeten.
Naast de vele herinneringen heb ik nog enige tastbare souvenirs zoals een totaal ineffectief insecten bestrijdingsmiddel, een koelkastmagneet, een trol op ski's, een DVD van het gletsjer museum, en een DVD van een Noorse film over de commando aanvallen op de zwaarwater fabriek in Rjukan. Bij thuiskomst blijkt de DVD geen Engelse ondertitels te hebben.
In november, 3 maanden na thuiskomst krijg ik bericht van het verhuurbedrijf dat ik nog €20,= aan Noorse tol verschuldigd ben.

Ineffectief bestrijdingsmiddel

Trol op ski's

Koelkastmagneet

De laatste dagen 10, 11 en 12-7-2014

Dag 19, van Lom naar Mellerud.

Met een houten kop sta ik op. Te laat gaan slapen, maar geen tijd om uit te slapen, met veel te rijden vandaag, waarvan niet al te veel snelweg. Met een half slaperig hoofd eet ik mijn ontbijt, terwijl ik de tent rustig inpak. Ook vandaag prachtig weer, dus tent kan droog ingepakt worden. Vandaag gaat de autoreis van Lom, langs Otta naar Lillehammer, vandaar door naar Oslo. Vanuit Oslo naar Halden om aldaar de Zweedse grens over te steken, met als dagbestemming Mellerud om op dezelfde camping als op de heenreis te gaan staan.

Brug voor het Mjøsa meer

Ik vertrek rond 10:00 van de camping. Na ruim 2 uur rijden zie ik de vertrouwde contouren ( met de skischans hoog boven de stad ) van de stad Lillehammer opduiken. De stad is bekend van de winterspelen van 1994. In de zomer valt de schitterende ligging aan het Mjøsa meer op. Tegen het einde van het meer zet ik de auto even neer. Reclame voor de verkoop van verse jordbear (aardbeien) trekt mij. Deze verkoop vindt plaats op een parkeerterrein aan de doorgaande weg naar Oslo. Op het parkeerterrein vallen tentjes op. Verwacht ik niet in een net georganiseerd land als Noorwegen.
Over de brug gaat de weg door naar Oslo. Ik passeer Hamar, bekend van het Vikingschip, de schaatshal waar Johann Olav Koss de Nederlandse schaatsers versloeg tijdens de spelen van 1994.
Aan de weg wordt hard gewerkt. Hier bouwt de Noorse waterstaat een snelweg naar Oslo. Met de komst van de snelweg komt ook de tol. Maar liefst 6 betaalde stroken bevat dit traject. Gelukkig staan er geen tolpoortjes, de rekening komt achteraf wel. Vlak voor Oslo sta ik in een file. Het is druk bij de stad aan het einde van de middag.

Tentjes langs het Mjøsa meer

Nadat ik Oslo voorbij ben, neem ik de snelweg naar Goteborg. Het wordt nu snel minder druk. In Halden verlaat ik deze weg om af te buigen naar Mellerud. In het stadje passeer ik het beroemde slot van Halden, waar ik tijdens de heenweg even gestopt ben. Geen tijd om het Fredriksten slot te bezoeken (gratis!). Jammer, want is fantastisch weer. Ik mis dus het mooie uitzicht op de baai.

Kleedhok op strand

Het is al half zes, en heb nog een uur te rijden naar Mellerud, gelegen aan het mooie Vänern meer. Op de camping, waar ik ook op de heenweg gestaan heb, vind ik een mooi plekje in het bos. De op deze camping traditionele work-out begint weer exact om 19:00 met een upbeat Panis Angelicus. Het is drukker dan op de heenweg. Ik verontschuldig mij bij een Duits gezin voor de uitlaatgassen bij het parkeren van de auto. Hun vakantie begint nu pas echt. Zij zijn met de fiets uit Duitsland gekomen, en zijn van plan helemaal door te fietsen naar Stockholm.

Dag 20, van Mellerud naar Puttgarden.

Mijn laatste dag in Zweden. Voor het vertrek een duik in het Vänern meer, tradities moet ik respecteren. Ik leg mij kleding achter het kleedhok op het strand van het meer. Terug bij mijn tentje raak ik in gesprek met een Zweed die zijn Trangia aansteekt. Een Trangia is een spiritus brander van Zweedse makelij. Ik ken Trangia's nog van mijn vakantie op IJsland in 1991. Het mooie van deze brander is de bruikbaarheid voor bijna alle weertypen. Absoluut stormvast. Hier op een camping met prima keuken toch wat overdreven.

Trangia met spiritusbrander.

Ik neem afscheid en vertrek met een traantje.
Vandaag gaat de reis via Göteborg naar Helsingborg. In Helsingborg neem ik de boot naar Helsingør in Denemarken. Vandaar rijd ik door Denemarken naar Rødby. In Rødby ligt de boot naar Puttgarden in Duitsland. Ik heb mijn overnachting in Puttgarden op de heenweg al gereserveerd.
Zo'n rit duurt altijd langer dan verwacht. In Helsingborg moet ik ruim 15 min wachten op de boot, en ik raak bij Kopenhagen in de file. Tenslotte moet ik in Rødby nog eens 40 min op de boot. Die boottochten bieden wel afwisseling, en de nodige rusttijd. In Helsingør heb ik weer zicht op het fraaie slot, bekend van Hamlet.
Pas om 19:40 bereik ik het pension. Natuurlijk is de gereserveerde kamer nog beschikbaar. Ik douche snel en ga nog eten op de camping aan het strand. Voor mij een bekend adres. Ik ga daar altijd eten als ik in Puttgarden ben. Vanavond geen Schafskälte, dus lekker warm. Nadeel, het terras is vol, ik moet binnen eten.

Dag 21, van Puttgarden naar huis

Mijn laatste vakantiedag begint met een goed Duits ontbijt in het pension. Ik kan mij nauwelijks voorstellen dat ik hier slechts 3 weken geleden ook al was. Ik heb de auto voor het ontbijt al ingeladen, hoef alleen nog af te rekenen voordat ik vertrek. Vandaag nog ruim 650 km naar huis. Dit zijn wel de snelste kilometers, zodra ik het eiland Fehmarn verlaat rijd ik op een autosnelweg totaal vlak bij huis.
Het eerste stuk rijden is het drukst. Veel verkeer vanaf de boot uit Denemarken. Al snel zie ik de markante brug die het eiland Fehmarn met het vaste land van Sleeswijk-Holstein verbindt.

Fehrmarnsundbrug

Deze brug vormt sinds 1963 vaste oeververbinding.
Na ruim een uur rijden bereik ik Hamburg, dat ik zonder moeite passeer. Het is zaterdag dus minder druk op de weg. Even na Bremen stop ik voor een vroege lunch. Geen braadworst hier, een Nederlandse jongen van 10 heeft alle braadworst opgegeten. Wel is alles ingesteld op een WK-winst voor Duitsland. Overal Duitse vlaggetjes ( niet te groot, dat is niet Duits ), zelfs op de verpakking van de hamburgers. Toch wel vreemd al dat zwaaien met de vlag. Tot voor kort werd vlaggen zwaaien in Duitsland direct geassocieerd met rechts extremisme, en dus taboe. Op de radio gelooft iedereen in een Duitse zege. Het zelfvertrouwen straalt ervan af. Zou het na 24 jaar Duitsland opnieuw lukken?
Ik krijg genoeg van het geleuter over Duits voetbal. Al ruim voor de Nederlandse grens schakel ik over naar de Nederlandse radio. Radio Tour de France begeleidt mij voor de rest van de autorit naar huis. Voor Amersfoort hoor ik dat de A28 naar Utrecht afgesloten is, dan maar de A1 blijven volgen tot aan Hilversum. Even later hoor ik, dat de A27 van Hilversum naar Utrecht extra druk is, vanwege de afsluiting van de A28. Ik blijf de A1volgen tot Amsterdam. Op de ring Amsterdam neem ik de A4 naar Den Haag. Om 15:15 bereik ik Voorburg, waar ik nog een laatste deel van de touretappe op TV zie. Auto leegruimen, daarna kan deze terug naar het verhuur bedrijf.
De vakantie zit erop, rest mij nog het opruimen!

09-07-2014 De achttiende dag

Wildwater, zon en verloren voetbalwedstrijden

Vandaag vroeg op. Ik moet me om 9:00 melden bij Lom & Skjåk Adventure, het bedrijf dat mijn wildwateravontuur verzorgt. Dat is vandaag zeker geen straf, het is prachtig weer, warm zelfs. Bij de keet word ik ontvangen met koffie, door de Franse eigenaar en zijn Portugese compagnon. De Portugees was bedroefd, Brazilië had gisteren op het WK de halve finale met 7-1 verloren van Duitsland. Hij is getrouwd met een Braziliaanse vrouw, vandaar het verdriet. Ik spreek met een Noorse man en zijn zoon. De Noor doet na zijn scheiding ieder jaar iets actiefs met zijn zoon. Hij had met zoonlief al de Galdhøppigen ( de hoogste berg van Noorwegen, deze berg heb ik in 2009 beklommen ) beklommen, en vandaag dus wildwater.
Na een korte introductie volgt het aantrekken van de beschermende kleding. De rivier de Otta wordt immers gevoed door smeltwater van diverse gletsjers.

Beschermende kleding

De kleding lijkt heel veel op een duikpak, alleen ontbreken de duikbril, en de gewichten. Voor extra veiligheid is een helm noodzakelijk, mocht je omslaan in de rivier.
Daarna beginnen de oefeningen, waaronder het eskimoteren. Gelukkig oefenen we dat in een stilstaande bocht van de rivier, dus is er geen kans materiaal te verliezen. Daarbij houdt de Portugese instructeur zo zijn groep goed bij elkaar. Na 2 keer proberen lukt mij het eskimoteren ook, vergezeld door een stevige niesbui, dat wel.
Voordat ik het goed en wel doorheb, is het al middag. De lunch is zeer welkom, lekkere boterhammen, goed belegd en veel uitjes. Ik voel mij al aardig vermoeid, mijn rug voelt aan als beton, en ik heb nog een middag te gaan.
's Middags stroomopwaarts met een minibus, daar aangekomen beginnen we met het samenstellen van de raft. Is verrassend eenvoudig. Op de raft merk ik, dat mijn onderrug toch niet sterk genoeg is voor dit soort avonturen. Wel leuk. Na afloop moet alle beschermende kleding uitgetrokken worden. Valt niet mee want zo'n pak sluit nauw. Ik neem afscheid van iedereen, en vertrek naar Lom. Mijn laatste avond in Noorwegen. Laat ik nog zo veel mogelijk genieten.

Walvis in de supermarkt

Tijd om de laatste souvenirs, zoals Gudbrandsdalost (kaas), kalender en deurmagneetje in te kopen. De Hvalbiff (walvis ) laat ik in de supermarkt liggen. Dit is iets dat ik niet zal kopen. Ik blijf het slachten van bedreigde diersoorten voor menselijke consumptie afwijzen.
Ruim de tijd om te genieten van het stadje Lom, met z'n staafkerkje, en de razende rivier de Bøvra.
Ik ga zitten op het terras bij de Bakeriet i Lom, bakkerij en pizzeria. Vanavond uit eten, een pizza is in Noorwegen nog enigszins te betalen.
Tegen half acht komt de bakkersvrouw naar buiten, de bakkerij gaat sluiten, alle gasten op het terras krijgen een gratis zakje zalige broodjes mee. Een warme bakker kan de volgende dag natuurlijk geen oud brood verkopen. Op het zakje staat heel stichtelijk Mennesket lever ikke av brød Alene ( De mensheid kan niet leven van brood alleen ).

Staafkerkje Lom

Ik heb nog een paar uur te overbruggen tot het begin van de wedstrijd Nederland-Argentinië. De halve finale van het WK wil ik niet missen. Genoeg tijd om nog te genieten van de laagstaande zon.
Om 21:45 zoek ik het hotel op waar ik de wedstrijd kan bekijken.
Over de wedstrijd kan ik kort zijn, 2 teams die verdedigend sterk zijn, geven elkaar weinig toe. Een 0-0 na verlenging is het logische gevolg. De onvermijdelijke strafschoppen neemt Argentinië beter dan Nederland. Geen finale tegen Duitsland. Om 0:45 rijd ik terug naar de camping, waar ik even over 1:00 in mijn tent kruip. Morgen begint de terugreis via Zweden, Denemarken en Duitsland naar Nederland.

Brug over de Bøvra bij Lom

De Bøvra bij Lom

08-07-2014 De zeventiende dag

Naar Lom

Mijn laatste Noorse bestemming wordt Lom. Op mijn bucketlist staat nog kanoën op wildwater. In Skjåk bevindt zich een bedrijf, dat mij deze dienst kan leveren.
Geeft mij de kans de camping die ik in 2009 bezocht heb opnieuw te bezoeken. Daarnaast biedt Lom een prachtig verkeersbureau voor het inkopen van souvenirs.

Uitzicht over het Hjelledal

Om daar te komen wacht mij een prachtige rit langs de westelijke Noorse bergen. Via Loen, rijd ik naar Stryn, vandaar door naar het Oppstrynsvatnet. Dit kraakheldere meer spiegelt mooi in een licht zonnetje. Verder langs het meer door naar het uitzichtspunt over het Hjelledal. Inderdaad een prachtig uitzicht.
Een paar meter klauteren brengt mij naar kolkende watervallen van de Hjelle rivier. Deze rivier wordt gevoed door diverse gletsjers uit de Noorse bergen. Hier is ook de splitsing van de weg. De moderne weg gaat door tunnels door de bergen naar Grotli, en vandaar door naar Lom, de oude gaat over de bergen naar Grotli. De oude weg is de mooiste. Deze weg ( de Gamle Strynefjellsvegen ) heb ik in 2009 al eens gereden. Prachtige weg, maar gedeeltelijk ongeplaveid. Ik wil de vering van de huurauto sparen, en kies de moderne weg door de tunnels. Ik rijd nu langs een arctisch landschap naar Grotli. Ik negeer de afslag naar Geiranger, met het prachtige fjord, dat ik in 2009 al bezocht heb.

Arctisch landschap bij Grotli

Langs de rivier nu door naar de camping Donfoss. Niet dat ik hier nu graag wil overnachten, maar wel om de stroomversnelling van de rivier te bekijken. Een prachtige camping, dat wel. Mooi buiten zwembad. Maar nog mooier is de stroomversnelling van de rivier. Nadat ik een paar foto's gemaakt heb, verlaat ik deze plek. Ik had hier 's avonds wel de halve finale Brazilië - Duitsland kunnen bekijken.

Stroomversnelling Donfoss

Ik nader Skjåk. langs de weg zie ik een bordje staan van een bedrijf dat mij begeleid een stukje de rivier op wil laten varen. Ik betreed de keet van Lom & Skjåk Adventure. Een afspraak is snel gemaakt, 's ochtend kanoën en 's middags raften. De afspraak is voorzien van maar liefst 2 koppen gratis koffie. Dat kan er in Noorwegen altijd wel vanaf. De afspraak is nog niet helemaal definitief. Ik laat mijn telefoonnummer achter. Zij zullen mij 's avonds bellen om de afspraak te bevestigen.
Door naar mijn geplande kampeerplek. Gjeilo camping lag er nog net zo bij als 5 jaar terug. Het tarief en de Wifi verbinding zijn aanmerkelijk aangepast, dat wel. Ook Lom was nauwelijks veranderd.
Bij de VVV kan je nog steeds kalenders, landkaarten, en allerlei andere souvenirs kopen. De mooie promotiefilm over het gebied draait helaas niet meer. Gevraagd waar ik morgenavond de halve WK finale Nederland - Argentinië kan bekijken. Ga maar naar het restaurant, daar kan je 's avonds televisie kijken.
Terug op de camping ging 's avonds laat mijn telefoon over. De wildwater excursie van morgen gaat door!

07-07-2014 De zestiende dag

Dagtocht Kjenndalsbreen

Vandaag gekozen voor een wandeltocht naar de voet van de Kjenndalsbreen gelegen aan het einde van het dal van de Lovatnet. In 1905 brak een groot stuk berghelling los van de Ramnefjellet en in viel in het Lovatnet. Dit veroorzaakte een enorme vloedgolf die de dorpjes Bødal en Nesdal totaal wegvaagde, 61 personen kwamen om het leven. In 1936, 31 jaar later gebeurde er eenzelfde soort ramp waarbij 74 mensen omkwamen. Ook in 1950 brak er een stuk berghelling af van de Ramnefjellet, maar veroorzaakte toen geen slachtoffers. 
Ik rijd langs de Sande camping, de inschrijfplek van de georganiseerde gletsjertochten. Ik laat de afslag naar de Bødalsbreen links liggen. Er zijn vandaag toch geen gletsjertochten. Ik koester de herinnering aan 2009 toen ik hier een schitterende gletsjertocht mocht maken.
Ik parkeer de auto op een keerplek voor sneeuwschuivers. Normaal mag je hier natuurlijk niet parkeren, maar er is nu toch geen sneeuw te verwachten.

Kjenndalsbreen

Ik heb hier de auto neergezet, omdat hierna de weg een tolweg wordt. Daarnaast wil ik toch echt een stukje lopen. 
Zodra ik begin te lopen verslechtert het weer. Het gaat nu pas echt regenen. Gelukkig ben ik goed ingepakt en heb ik droge schoenen en dito voeten. De weg naar de voet is eindeloos. Afstanden schatten blijft moeilijk als de lucht zo schoon is. Ondanks de regen geef ik niet op, na een eindeloos lijkend tocht bereik ik, nadat ik de rivier overgestoken ben, het einde van het pad. Hier staat een bankje, waarop niemand zit. 
Hoewel het inmiddels hard is gaan regenen, zijn er nog 6 personen hier naar het einde van het dal, een Noors echtpaar, en een Belgische familie, die ik 4 dagen eerder ook al op het station Finse had ontmoet. We kijken elkaar verbaasd met een ' jij ook hier blik aan'.

Oldevatn na een regendag

Ik begin nu door te lekken, terug gaan is nu het devies. Het water in de rivier staat nu nog maar enkele centimeters onder de brug, ik had niet veel later moeten teruglopen. Aan de overkant van de rivier roept een Noor, van het Noorse echtpaar, vanuit zijn auto mij toe of ik een lift wil. Dat laat ik mij geen 2 keer zeggen. 
Ik stap in, nadat ik mij eerst verontschuldigd heb voor mijn natte en vieze kleding. Op de keerplek voor sneeuwruimers bedank ik het echtpaar nogmaals voor de lift. 
Ik rijd in de door mij gehuurde auto naar Loen, doe daar de boodschappen. Ik heb trek in iets lekkers. Ik sla toe als ik 2 zalmmoten zie liggen.

06-07-2014 De vijftiende dag

Dagtocht Briksdalsbreen

Briksdalsbreen 2009

Zondagochtend, buiten is het koud en bewolkt, maar gelukkig droog. Vandaag uitstapje gepland naar de Briksdalsbreen, een gletsjertong van de Jostedalsbreen. Ik was hier ook al in 2009, maar ik wil met eigen ogen zien hoever de gletsjer is gekrompen. Daarnaast is de wandeling van het bezoekerscentrum naar de gletsjer prachtig, ook werkt het weer niet echt mee.
Gelukkig niet al te ver rijden vandaag, in 10 km ben ik op de parkeerplaats. Ook hier heeft de modernisering toegeslagen. Waar je in 2009 gewoon je parkeerkaartje aan de volgende parkeerder kon doorgeven, staat een slagboom met kaartjesautomaat dat nu niet meer toe.

Briksdalsbreen 2014

De Briksdalsbreen is de gletsjertong waarnaar een onverharde weg loopt. Op oude foto's zie je nog toeristen met karren met paarden naar boven gebracht worden. Nu zijn die karren vervangen door golfkarretjes. De romantiek is er toch wel een flink stuk vanaf gehaald op deze wijze.
Oude gidsen spreken nog van de Briksdalsbreen als startpunt van gletsjertochten. Deze worden al jaren niet meer hiervandaan verzorgd. Reden: De gletsjer is hier veel te stijl om nog door toeristen te worden beklommen. Ook in 2009 was niet al niet meer mogelijk de gletsjer te beklimmen. Al verder lopend naar de voet van de gletsjer zie ik bordjes met het jaartal en het niveau van het ijs vermeld. Die bordjes getuigen van een zich jaarlijks verder terugtrekkende gletsjer. Zo was het meer aan de voet van de gletsjer in 1999 nog geheel met ijs bedekt. De gletsjer trekt zich nog steeds verder terug, zoals de foto's van 2009 en 2014 tonen. Wel zorgt het terugtrekkende ijs ervoor dat de golfkarretjes niet tot aan de voet van de gletsjer kunnen komen. Een groot stuk eindmorene verspert de doorgang. Voetgangers kunnen er onderlangs.

Onderdoorgang eindmorene

Ondanks de terugtrekkende gletsjer, blijft de wandeltocht een belevenis. Je loopt langs razende rivieren, en donderende watervallen, afgewisseld door modelboerderijen met uitleg.
Voordat ik het weet ben ik al weer aan het einde van de tocht gekomen, en sta ik weer bij het beginstation van de golfkarretjes, en het veel te grote bezoekerscentrum met souvenir supermarkt.
Ook hier zijn weer de gebruikelijke trollen, beren en vlaggetjes te koop.
Een korte rit brengt bij weer terug naar de camping. Op de camping geniet ik op het overdekte terras van de magnetron vis die ik gekocht had. Helaas hoor ik dat de gletsjertocht die ik voor morgen gepland had, vanwege het voorspelde slechte weer is afgelast. Moet ik morgen toch wat anders verzinnen. Ik kijk 's avonds naar de film Wild Wild West met Will Smith, met Noorse ondertitels. Film mag niet echt boeien.

Briksdalsbreen

Kleivafossen

Kleivafossen

Brug over de Kleivafossen

05-07-2014 De veertiende dag

Flåm - Oldedalen

Vandaag verplaatsing naar het Oldedalen,
gelegen ten Noorden van de Jostedalsbreen, de grootste gletsjer van Noorwegen en het vaste land van Europa. Vandaag ook de kwartfinale Nederland tegen Costa Rica op het WK in Brazilië. Laat ik nu een camping met TV weten, gelegen aan het Oldevatn. Een camping waar ik in 2009 ook al eens overnacht heb.
Om daar te komen staat een prachtige rit mij te wachten. Voordat ik vertrek bel ik eerst mijn broer op, om hem te feliciteren met zijn verjaardag. Ik verlaat nu Flåm, de plaats waar je Nederlandse stroopwafels kan kopen. Na 20 km rijden, volgt het eerste hoogtepunt, de Lærdalstunnel met een lengte van 24,5 km.

Zuidelijke ingang Lærdalstunnel

Deze tunnel is een belevenis op zich. Je rijdt er in ongeveer 20 minuten doorheen.
In deze tunnel zijn om de 6 km, speciaal aangelegde grotten, gebouwd om de eentonigheid van het rijden in zo'n lange tunnel te verdrijven. Deze grotten zijn blauw verlicht om het idee van openlucht te creëren.
Aan het rijden door de tunnel komt gelukkig een einde. Op naar het veer Mannheller - Fodnes. Het Sognefjord kan alleen maar met de boot overgestoken worden. Voor Noorse begrippen is deze veerboot niet eens zo duur, slechts €8,00 voor de overtocht. De boot vaart snel. Binnen 25 minuten meert de boot al weer aan. Vanaf de boot rijd ik direct weer een tunnel in, om bij Kaupanger weer de open lucht te zien.

Blauw verlichte grot in de Lærdalstunnel

De volgende stop is het Noors gletsjermuseum in Fjærland. Een schitterend museum met als focus de geschiedenis en toekomst van de gletsjers. Hier kun je via een tunnel onder een gletsjer doorlopen. Lopen onder de gletsjer door zie je ondermeer het haar van een wolharige mammoet en een hand uit het ijs steken. Daarnaast geven prachtige multi-media presentaties het museum extra allure. Onderdeel van de tentoonstelling vormt de presentatie Our fragile planet. Deze presentatie heeft als kern de bedreigingen veroorzaakt door global warming. Afsluiting van deze presentatie vormt de overbekende stem van Sir David Attenborough. Hij predikt verantwoordelijkheid en persoonlijke actie om onze planeet te redden, want het is nog niet te laat. Op deze plek inspirerend en stof tot nadenken gevend.

Onder het ijs in het Noors gletsjermuseum

Wat rest is nog een kleine twee uur rijden naar het Oldendalen. Door een paar forse tunnels leidt de weg onder de Jostedalsbreen door naar Skei. Vandaar over een smalle pas naar de oever van de Nordfjord. Vandaar ben ik er bijna. Over een smal weggetje langs het fjord naar Olden.
In Olden is er markt. De winkels zijn helaas al dicht. Gelukkig heb ik nog wel wat te eten over, maar ik moet echt snel bijvullen. Gelukkig heeft de camping een winkel.
Nu nog een kleine 10 kilometer naar de camping. Enige grote autobussen ontwijkend ben ik in 20 min op de camping. De camping ligt er nog net zo bij als 5 jaar geleden. De overnachting is 10 NOK duurder geworden, dat wel. Verder is de overdekte keuken, en het overdekte terras er nog steeds. Het kan nogal eens regenen hier, zo vlak bij de gletsjer. Maar bovenal is de woonkamer met TV en de vele stroomaansluitingen voor iedereen toegankelijk.
Na de maaltijd en de onvermijdelijke afwas, ga naar de woonkamer. Kijk met 3 Duitsers naar de kwartfinale Nederland - Costa Rica. Nederland wint na strafschoppen. Moet ik woensdag 9-7 wel een plek vinden om de halve finale te zien. Veel te laat duik ik in mijn tentje.

Nederlandse stroopwafels

Op de veerboot Mannheller - Fodnes

Markt in Olden

Nachtelijk uitzicht camping Oldevatn